| 888-51: Bij de oostelijke trap gaan we direct naar links en laten ons af zakken tot een meter of zeventien. Het rif is erg levendig en het water
super helder. Uiteraard zijn de paarse kokerwormen en de
harlekijnslakken weer overvloedig aanwezig. Onderweg ook
diverse sepia's, botervis. Op de vlakte aangekomen neemt het brokkelster gehalte drastisch toe. Verder ook veel spons en de wulk is ook weer terug van weggeweest. Systematisch zoeken we naast elkaar de bodem af. Dit is alweer de derde duik dat we opzoek zijn gegaan naar de nieuwe rode zakpijp, die hier veel zou moeten zitten. In eerste instantie was ons zoekbeeld niet helemaal goed, omdat we dachten dat de zakpijp veel groter was. We zoeken iets wat eigenlijk maar 5 mm tot een 1 cm groot is. Na 20 min baal ik een beetje, waarom vind iedereen dat beestje en wij niet. Nog in dezelfde minuut zwaait Marielle met haar lamp. Hebbes en inderdaad ze heeft het zakpijpje gevonden. Top, en eigenlijk is het nog kleiner dan ik dacht. Terwijl Marielle foto's maakt om onze eerste vondst vast vind ik er nog twee. Yess, het zoekbeeld zit nu goed ik mijn hoofd. Uiteindelijk vinden we er samen zeven. Prima score na twee weken niets. Marielle zit op 100 bar en we besluiten de vlakte weer te verlaten om nog even naar het zeepaardje te gaan zoeken. Als we weer bij de tentjes zijn is duidelijk dat er het paardje er ook is. Er liggen twee duikers te kijken. Helaas gebruiken ze hun vingers bij het kijken. Zeepaardjes zitten natuurlijk vaak achterste voren als je van de sterke lampen gebruikt. Doet me een beetje pijn als ik zie dat ze het beestje in de goede richting duwen. Gelukkig gaan ze gelijk weg als wij ons naast hun laten zakken. Het paardje zit erg ineengekrompen en achter twee stokken verscholen. We kijken even en een foto zit er niet in. Inmiddels komen er ook weer nieuwe duikers aan, die heel enthousiast zijn als we hun het paardje aanwijzen. Wij laten het beestje maar met rust en zwemmen ondiep op ons gemak richting de instap. De ondiepe wierzone is met hoogwater altijd erg mooi, zeker als het zicht 5 meter bedraagt. Met alweer ruim een uur geeft Marielle aan dat ze eruit gaat. Ik neem de camera over en geef het teken dat ik nog even terug naar het zeepaardje wil. Kwartiertje rust zal het beestje wel goed hebben gedaan hoop ik. Paar minuten later ben ik weer bij het tentje. Het paardje zit weer wat hoger en rechterop. Ik maak een testfoto op het zand en wacht me kans af. Een volledige foto had ik een paar weken terug al gemaakt. Nu wil ik alleen zijn koppie. Paar minuten later krijg ik mijn kans. Na een paar foto's draait hij of zij weer weg. Ach, het is prima zo denk ik. Inmiddels hangen er alweer vier duikers boven me. Dit is me te onrustig. |
| |
